Ga naar de inhoud
Home » Blog » Religie zonder angst en geweld

Religie zonder angst en geweld

Hoofdlijnen van Eugen Drewermann’s theologie van de menselijkheid

Matthias Beier

Religie zonder angst en geweld - Hoofdlijnen van Eugen Drewermanns theologie van de menselijkheid

Uitgeverij Skandalon
Vertaling: Marja Nusselder
256 pagina’s
Prijs: € 24,99 (met SDN-korting € 20,00 zie Boekverkoop)
ISBN/EAN: 978-94-90708-32-0

Matthias Beier verstaat de kunst om op een boeiende wijze het werk van deze revolutionaire denker dichter bij de lezers te brengen – van zijn grote commentaren op de Bijbel tot aan zijn nieuwste boeken over het moderne hersenonderzoek.
Talloze mensen heeft Drewermann geholpen om God op een nieuwe wijze te ervaren en vrij van angst te kunnen leven. Volgens Drewermann is de werkelijke kern van Jezus’ geloof zijn volledig vertrouwen op een absolute onvoorwaardelijke Liefde. We moeten vooral letten op de symbolische betekenis van de verhalen over Jezus, en hem ontdoen van het puin van kerkelijke mystificaties. Drewermanns standpunten gingen tegen de kerkleer in, en hij werd geschorst als priester.

In Religie zonder angst en geweld laat Matthias Beier zien hoe Drewermann vanuit de Bijbel tot een nieuw spreken over God komt en waarom Drewermann zo veel waarde hecht aan het gesprek met de moderne wetenschappen. Wie God is laat zich niet afleiden uit de natuur of de geschiedenis. Maar het vertrouwen in een absoluut liefhebbende God, zoals Jezus dat voorleefde, geeft de mens een werkelijk houvast.

Verder wordt duidelijk hoe het moderne hersenonderzoek de vrije wil ter discussie stelt. Drewermann neemt de resultaten van dit onderzoek erg serieus en pleit daarom voor een groot mededogen ten aanzien van de mens in allerlei moeilijke omstandigheden.

Matthias Beier gaat ook uitvoerig in op de gevolgen van Drewermanns bevrijdende religieuze herbezinning – gevolgen voor de individuele mens, de kerk, de samenleving en de dialoog tussen de verschillende wereldgodsdiensten. Wat betekent het bijvoorbeeld voor het zelfbeeld van de kerken als we het optreden van Jezus als therapeutisch moeten verstaan? Is het mogelijk dat een nieuwe humaniteit, die berust op absolute liefde, mensen ertoe brengt om geweld en oorlog af te zweren en de uitbuiting van de natuur op te geven? Hoe kunnen religies elkaar zo ontmoeten, dat ze de vrede bewerken in plaats van elkaar de waarheid betwisten en het leven alleen maar moeilijker maken?